Odamda oturuyorum ve aynı şarkıyı dinliyorum kim bilir kaçıncı defa. Oda, yeni yıkanmış çarşaf kokuyor mis gibi. Camın önündeki koltuğa oturmuş tüm penceremi kaplayan güzelim çam ağacına bakıyorum. Onun dalları rüzgârdan, benim içim sakinlikten titriyor hafiften. Derin bir nefes alıyorum. Açık pencereden çamın ve yeni biçilmiş çimlerin kokuları giriyor içeri, yeni yıkanmış çarşafların kokusuna karışıyor. Ben duruyorum, bakıyorum, dinliyorum, kokluyorum, arada yazıyorum… Bugünlerde bu durma halimi çok seviyorum. Uzun zamandır özlediğim, görene kadar nasıl özlediğimi bile unuttuğum, kadim bir dostla yolda tesadüfen karşılaşmış gibiyim. O kadar kıymetliymiş ki benim için, bulduğum günden beri bırakamıyorum. Aslında her şey iki hafta önce, … Zaman ve Ben Durunca okumayı sürdür