Yeniden…

Bir arayış içindeyim ama ne aradığımı bilmiyorum bugünlerde. “Bugünlerde” dediğim son bir aydır böyleyim. 

Kitaplara başlıyorum heyecanla. 15-20, en iyi ihtimalle 50 sayfa okuyorum. Sıkılıp bırakıyorum. Dil değiştiriyorum, tür değiştiriyorum. Bir yenisine başlıyorum, bir yenisine daha… Yatağımın baş ucunda, salondaki sehpanın üzerinde, çalışma masasında üst üste kitaplar birikiyor. Birkaç günde bir onları kütüphanedeki yerlerine dizip hızlıca yeni kuleler oluşturuyorum yeni kitaplardan. İçimin karışıklığı bu kulelerin çeşitliliğinde gösteriyor kendini. 

Yeni bir film, bir dizi izlemek istiyorum. Bir dünyaya dalıp bir süre orada kaybolmak belki… İzlediğim ve izlemek istediğim filmleri kaydettiğim, arkadaşlarımdan tavisyeler aldığım bir uygulamam var. Onu açıyorum. Dakikalarca seçeneklere, listelere, önerilere bakıp sonunda daha önceden izlediğim filmlere yönleniyorum. Hiçbir şeyin gidişatını ve sonunu bilemezken filmdeki kahramanın başına ne geleceğini bilmek istediğimi fark ediyorum. 

Bir sürü şey yapmak istiyorum aynı anda. Yoga yapmak istiyorum mesela, meditasyon yapmak. Evdeki tüm dolapları döküp bir süredir kullanmadığım her şeyi atmak. Bir süredir konuşmadığım insanları aramak. Uzaktan kurslara katılıp kendimi geliştirmek. Resim yapmak, bileklik örmek. Yeni yemekler yapmayı, yeni bir dil öğrenmeyi denemek. “Korona Günlerinde Yapılacaklar” listesi yapıyorum. Yanına tik atabildiğim çok az madde olduğunu görüyorum. Kendime iyi gelecek şeyleri bilecek ve yapabilecek donanıma sahipken bunları yapmamaya bıdır bıdır söyleniyor zihnim. 

Sonra mutfakta camın önündeki masama oturuyorum. Kurtarılmış bölgem. Bir şey okumadan, izlemeden, kimseyle konuşmadan ve bir şey pişirmeden… Sadece oturuyorum… Sadece camdan dışarı, son günlerde seslerini daha net duyduğum kuşlara, detaylarını daha çok fark ettiğim ağaçlara, sokaktaki sessizliğe ve insansızlığa bakarken, bedenimi içimi ısıtan güneşe ruhumu fondaki müziğe bırakırken her şeyi unutuyorum. 

Bir arayış içindeyim ve ne aradığımı biliyorum şu anda. “Şu anda” dediğim hep biliyorum aslında. Kendimle huzurlu olabilmeyi arıyorum. Bunun için de bildiğim en iyi limana sığınıyorum. Yeniden yazıyorum… 

İzlenesi: Tekrar tekrar izlemekten keyif aldığın film

Dinlenesi: Sürekli başa sardığın şarkı

Bakılası: Sana neye/kime bakmak iyi geliyorsa

Not: Yazıdaki görsellerin çizeri Gediminas Pranckevicius bu arada.